Félix Ziem was een Frans kunstschilder die vooral actief was in de regio rond Beaune tijdens de overgang van de negentiende naar de twintigste eeuw. Hij was een belangrijk exponent van de School van Barbizon.
Na zijn opleiding tot architect aan de Ecole des Beaux-Arts in Dijon maakte Félix Ziem diverse reizen naar Italië, waar hij zijn bekende met licht gevulde schilderijen van waterwegen in Venetië vervaardigde. Uiteindelijk vestigde hij zich in Parijs, waar hij vriendschap sloot met belangrijke schilders van de School van Barbizon, waarin Jean-François Millet en Théodore Rousseau een belangrijke rol speelden. Félix Ziem ontpopte zich onder hun invloed tot een unieke landschapsschilder. Samen vervaardigden ze jarenlang schilderijen in het bos van Fontainebleau. In 1849 exposeerde Ziem voor het eerst in de Parijse salon. Vanaf dat moment zou zijn naam er een vaste waarde krijgen, wat hem de daaropvolgende decennia een aanzienlijke rijkdom liet vergaren door de verkoop van zijn kunst. Naast bos landschappen schilderde hij ook portretten en stillevens van zee- en riviergezichten, meestal in olieverf. Zijn stijl wordt gekenmerkt door een opvallend losse penseelvoering, waarschijnlijk onder invloed van de Haagse School. Ook werd hij duidelijk geïnspireerd door het werk van Joseph Mallord William Turner. Na zijn vele reizen trad Félix Ziem ook op als mecenas voor jonge kunstenaars.
