De Nederlands-Vlaamse schilder Anne-Pierre de Kat genoot een opleiding teken- en beeldhouwkunst aan de academie van Den Haag. Hierna bezocht hij de academie van Delft.
Samen met de schilder Willem Paerels vertrok Anne-Pierre De Kat naar Gent om er aldaar aan de academie te studeren. Later bezocht hij de Académie des Beaux Arts in Brussel. In deze florerende kunststad knoopte de schilder een vriendschap aan met een van zijn belangrijkste tijdgenoten, Rik Wouters. In de tijd dat hij zijn carrière aanving, was het impressionisme al overgegaan in verschillende moderne stromingen als het fauvisme, kubisme en expressionisme. Deze diverse stijlen werden door de jongere generatie dan ook druk beoefend in hun ateliers. Ook Anne-Pierre De Kat zocht deze stromingen op. Hij zwoer het traditionalisme in de kunst af en wist zich te plaatsen binnen een groep van Belgische avant-gardisten. Hij exposeerde vanaf 1912 op de Salon des Indépendants bij Galerie Georges Giroux. Ook de schilderijen van befaamde tijgenoten als Jean Brusselmans, Constant Permeke, Léon Spilliaert en Edgar Tijdgat werden hier geëxposeerd. Als een echte modernist was de kunstschilder vooral geïnteresseerd in het vernieuwen van kunst. Toch richtte hij zich tot geijkte thema’s als stadsgezichten, landschappen, figuren en stillevens. Toen hij tijdens de Eerste Wereldoorlog als soldaat in het Belgische leger gewond raakte, werd Anne-Pierre de Kat aangesteld binnen de Artistieke Afdeling om het reilen en zeilen aan het front vast te leggen. Op deze schilderijen is zijn voorkeur voor felle kleuren duidelijk te zien. Hetzelfde schreeuwerige kleurenpallet gecombineerd met moderne elementen gebruikte de kunstschilder in de vele stadsgezichten die de Kat in de jaren veertig en vijftig vervaardigde: er was niet langer sprake van historische geveltjes, maar wel van steden met brede straten en autoverkeer.
