Adrien Etienne Gaudez was een 19de-eeuwse beeldhouwer van de Franse school.
Omtrent 1862 genoot Gaudez een kunstopleiding in de Parijs Ecole des Beaux-Arts. Daarginds kreeg hij de Franse beeldhouwer François Jouffrey als zijn leermeester. In het begin van zijn carrière startte de kunstenaar in de classicistische stijl die vervolgens uitmondde in de art nouveau stijl. Daartussen werden af en toe oriëntalistische werken gemaakt waarin oosterse vrouwen werden vertegenwoordigd. 1864 was het eerste jaar waarin Gaudez zijn werken tentoonstelde in de Parijse salon. Achteraf zal de kunstenaar nog werken op Parijse Salons tonen, als ook in andere tentoonstellingen. De Parijse wereldtentoonstelling in het jaar 1889 is daar één van, aldaar verkreeg Gaudez een gouden medaille. Door de Frans-Duitse oorlog in 1870 te Maagdenburg werd Adrien Etienne Gaudez een krijgsgevangene. Deze gedachten nam hij mee wanneer hij naderhand een beeldhouwwerk creëerde ter nagedachtenis van de gesneuvelden tijdens de gevangenschap door de Duitsers. Tijdens zijn leven verkocht Gaudez veel van zijn bronzen sculpturen aan Fransen en aan klanten in het buitenland, voornamelijk uit Amerika. Deze sculpturen die de kunstenaar vervaardigde waren dikwijls van een monumentale afmeting. De beeldhouwwerken hadden verschillende functies zoals monumenten en in het bijzonder oorlogsmonumenten. Daarnaast vervaardigde Gaudez decoratieve werken die geplaatst werden in burgerlijke interieur van de 19de eeuw. Dit ging om genrescenes of patriottische beeldhouwwerkjes. De figuren die werken afgebeeld door Adrien Etienne Gaudez hebben meestal een literaire of mythologische achtergrond.
