Wilhelmus Henricus Petrus Johannes de Zwarte, ook wel Willem de Zwarte genoemd was een Nederlandse schilder, etser, aquarellist en plateelschilder uit de late 19de en vroege 20ste eeuw.
Willem de Zwarte startte zijn carrière aan de Koninklijke Academie van Schone Kunsten in Den Haag waar hij van 1876 tot 1880 les volgde. In de daarop volgende decennia maakte hij vele omzwervingen naar onder andere Parijs, Amsterdam en Hilversum om zich in 1917 terug te vestigen in zijn geboortestad Den Haag. De 20ste-eeuwse schilderijen van Willem de Zwarte kunnen gezien worden als een soort schakel tussen de realistische Haagse School en het Amsterdamse impressionisme. De landelijke taferelen waar hij bekend voor is sluiten mooi aan bij de Haagse School en doet bijvoorbeeld denken aan het werk van Willem Roelofs of Anton Mauve. Zijn ruwe penseelstreken en gedurfde kleuren sluiten echter eerder aan bij het werk van de Amsterdamse Impressionisten. Hij kreeg dan ook vrij toepasselijk de bijnaam “Haagse Breitner”, verwijzend naar de Haagse School en George Hendrik Breitner, een prominent Amsterdams impressionist. De schilderijen van Willem de Zwarte zijn onder andere opgenomen in de collecties van het Kunstmuseum den Haag en Kröller-Müller Museum.
