Johan Barthold Jongkind was een 19de-eeuwse kunstschilder, etser, lithograaf en tekenaar van Nederlandse afkomst.
Johan Barthold Jongkind, ook wel bekend als Jean Barthold Jongkind, werd geboren in het Nederlandse Lattrop als zoon van een douanier. Omstreeks 1837 zou Jongkind naar Den Haag trekken, waar hij opeenvolgend een opleiding zou verkrijgen aan de Academie van Beeldende Kunsten en de lokale tekenacademie. Aan die tekenacademie zou Johan Barthold Jongkind les krijgen van Nederlands landschapsschilder Andreas Schelfthout. Omstreeks 1845 werd Jongkind tewerkgesteld in het atelier van romantisch kunstschilder Eugène Isabey in het 19de-eeuwse Parijs. In de Franse hoofdstad ging de kunstenaar eveneens in leer bij François-Édouard Picot. Ondanks de romantische invloeden van zowel Eugène Isabey als François-Édouard Picot zou Johan Barthold Jongkind zijn grootste inspiratie vinden bij de landschapsschilders van de School van Barbizon. Zijn schilderijen, aquarellen en etsen tonen voornamelijk kleurrijke landschappen in een pre-impressionistische stijl, doch zijn enkele stillevens, portretten en genrestukken van hem bekend. Jongkind zou verschillende keren exposeren, onder meer op de Wereldtentoonstelling van 1855 in Parijs en het Salon des Refusés van 1863. De invloedrijke 19de-eeuwse kunstenaar werd nagevolgd door zijn partner, Josephine Fesser Borrhée en oefende een duidelijke invloed uit op de stijl van Adolphe-Félix Cals en Stanislas Victor Edouard Lépine.
