Jean-Baptiste Camille Corot, of kortweg Jean-Baptiste Corot, was een 18de-eeuwse kunstschilder van Franse afkomst.
Jean-Baptiste Corot werd geboren in het laat 18de-eeuwse Parijs als zoon van een pruikenmaker. Na een korte carrière als handelaar zou hij op 26-jarige leeftijd olieverf schilderijen van landschappen beginnen produceren. Omstreeks 1822 ging Jean-Baptiste Corot in de leer bij Frans landschapsschilder Achille Etna Michallon en na diens dood verkreeg Corot een verdere opleiding onder neoclassicistisch schilder Jean-Victor Bertin. Rond 1830 vertrok de Franse schilder naar Barbizon waar hij kunstenaars als Jean-François Millet, Charles-François Daubigny en Théodore Rousseau tegen het lijf liep, allen lid van de School van Barbizon. Jean-Baptiste Corot was innovatief en zijn schilderijen vertoonden een mengvorm van het neoclassicisme, de romantiek en het opkomende realisme. Zowel mythologische als realistische figuren zouden zijn landschapsschilderijen versieren, wat hem meer dan eens kritiek opleverde. Corot produceerde doorheen zijn levensloop maar liefst 3000 schilderijen, waarvan zo’n 50 portretten. De 18de-eeuwse kunstschilder wordt gezien als een voorloper van het impressionisme door zijn plein-air studies. Het oeuvre van Jean-Baptiste Corot oefende een grote invloed uit op schilders als Camille Pissarro, Claude Monet, Eugène Boudin en Charles Le Roux. Corot overleed op 78-jarige leeftijd in Parijs.
