Jan van Scorel was een Nederlands schilder van 16de-eeuwse schilderijen, vooral bijbelse taferelen en portretten, die van groot belang was voor het ontstaan van de noordelijke renaissance.
15de-eeuws kunstschilder Jan van Scorel kreeg zijn opleiding bij enkele voorname oude meesters van de vroege zestiende eeuw, waaronder Cornelis Willemsz. in Haarlem en Jan Gossaert in Utrecht. Nadien maakt hij een grote reis langs Venetië, het Heilig Land en Duitsland, waar hij Albrecht Dürer ontmoette. Wanneer hij in 1522 door paus Adrianus VI aangesteld wordt als opzichter van de pauselijke kunstcollecties in Rome, krijgt hij de kans om de antieke beeldhouwwerken te bestuderen, alsook het werk van Michelangelo en Rafaël. Die ervaring zou veel invloed hebben op zijn werk. Terug in de Nederlanden vervaardigt hij altaarstukken voor o.a. de Bredase Grote Kerk en de Nieuwe Kerk van Delft. Dat van Scorel een zelfbewuste, intellectuele kunstenaar naar Italiaans model was, blijkt uit zijn weigering om zich aan te sluiten bij de Sint-Lucasgilde. Maarten van Heemskerck en Anthonie Mor waren twee van zijn 16de-eeuwse leerlingen.
