Willem Arnoldus Witsen was een Nederlandse kunstschilder, fotograaf, auteur, aquarellist, tekenaar en etser uit de late 19de- en vroege 20ste-eeuw.
Willem Witsen werd in 1860 geboren in een Amsterdamse bourgeoisfamilie. Hij volgde les aan de academies in Amsterdam en Antwerpen en werd al op jonge leeftijd bestuurslid van de Amsterdamse Sint-Lucasvereniging. Hij werd dan ook snel een centrale figuur binnen de bruisende, Amsterdamse, artistieke scene. In 1884 werd de drukte van de stad hem echter te veel en trok hij zich drie jaar terug in de rust van het familiebuitenverblijf in Ewijckshoeve. Hij was een belangrijk figuur in de jonge en vooruitstrevende kunstenaarsgroep de tachtigers. Zo was hij onder andere goed bevriend met de dichter Willem Kloos en kunstschilders Isaac Israëls, George Hendrik Breitner en Jan Veth. Na drie jaar te verblijven in Londen, waar hij de smaak te pakken kreeg voor fotografie en kunstschilder James McNeill Whistler leerde kennen, trouwde hij in 1893 met de schrijfster Betsy van Vloten. Samen met haar maakte hij vele reizen door Europa, maar ook naar San Francisco en Java. Geïnspireerd door de Haagse School wou hij aanvankelijk landschapsschilder worden. Desondanks werd hij vooral bekend met zijn sombere stadszichten. Vaak lagen vanuit een roeiboot gemaakte schetsen aan de basis van deze schilderijen. Na verloop van tijd werkte hij zelfs vanuit een waar drijvend atelier. Als getalenteerd amateurfotograaf gebruikte hij ook vaak zijn foto’s als vertrekpunt. Een schoolvoorbeeld impressionist kan Willem Witsen niet genoemd worden, daarvoor waren zijn 19de eeuwse schilderijen te somber en streng. Zijn werk is onder andere opgenomen in de collectie van het Rijksmuseum in Amsterdam.
