De Belgische kunstschilder Emile Thysebaert was actief tijdens de tweede helft van de 19de eeuw. Hij wordt tegenwoordig gerekend tot het postimpressionisme.
Emile Thysebaert was een leerling van de kunstschilder Jules Gondry. Daarna genoot hij een opleiding schilderkunst aan de Gentse Academie. Hier werd hij onderwezen door onder andere Théodore-Joseph Canneel, een befaamd portretschilder. De jonge, getalenteerde schilder onderbrak even zijn studies naar aanleiding van zijn verblijf in Parijs. Dit florerende kunstcentrum oefende tijdens de 19de eeuw een enorme aantrekkingskracht uit op internationale kunstschilders. Ook Emile Thysebaert zocht er zijn heil, en vond het in de talrijke inspirerende ontmoetingen met figuren als Auguste Rodin, Henri de Toulouse-Lautrec en André Derain. Niet lang na zijn terugkomst naar België brak de Eerste Wereldoorlog uit. De Gentse kunstschilder kreeg toen even de kans om aan het Hoger Instituut in Antwerpen een opleiding te volgen tijdens zijn legerdienst. Uiteindelijk voltooide hij zijn studies aan de Gentse Academie onder Jean Delvin en Médard Tytgadt. Opnieuw kruiste zijn pad grote namen als Georges Minne, Théo van Rysselberghe en Gustave Van de Woestijne. Het begin van zijn carrière speelde zich af in Italië, waar hij in Florence, Bologna en Pisa voor het eerst aan de slag ging als professioneel kunstschilder. Uiteindelijk vestigde hij zich in Brussel, waar hij lid werd van kunstkringen als Le Sillon en Labeur. Het was ook daar dat hij een schijnbaar onuitputtelijke bron van inspiratie had; de Brusselse straten en diens bewoners. Als postimpressionistisch schilder was hij namelijk vooral geïnteresseerd in het reilen en zeilen van arbeiders, verkopers op markten, alcoholisten en vissers. Deze figuren legde hij vast op zijn schilderijen in een kleurrijk coloriet en met gebruik van brede penseelstreken. Zijn thematieken getuigen van een sociaal engagement en interesse in het realisme.
